Velen keken naar de film "Knockin 'on Heaven", geregisseerd door Thomas Yan. Op alle toeschouwers maakte hij zonder uitzondering een onuitwisbare indruk. Ik heb dit beeld verschillende keren opnieuw bekeken, ik ken de dialoog van de hoofdpersoon over de zee uit mijn hoofd en de slotscène raakt me elke keer tot in het diepst van mijn ziel.
Ik sta aan de kust en dronken van het vocht van de zee.
Zoutnevelvlucht en zachte branding.
En het lijkt erop dat hij het verdriet, het verlangen en het verdriet vergat,
En je kus brandt, gedrenkt in een traan...
Hoe ik dit allemaal op mezelf wilde ervaren... Ooit had ik zo'n kans, en die heb ik niet gemist.
Om het nieuwe jaar te vieren, besloten mijn echtgenoot en vrienden om naar Amsterdam te gaan. Onze vriend Archibald bood aan om een unieke kans te grijpen en naar de plaats te gaan waar de laatste scène van de film "Knocking on Heaven" werd gefilmd - naar het eiland Texel. De plaats is uniek. Hier ontvouwt de ziel zich en verdwijnen alle zorgen en ervaringen. Dit is gebeurd, althans bij mij. Er is bijna een jaar verstreken, maar deze gevoelens staan nog vers in mijn geheugen.
Het duurde best lang om van Amsterdam naar het eiland te komen, maar het was het waard. We moesten de trem nemen naar het Centraal Station, overstappen op de trein, dan op de bus, dan op de veerboot, weer op de bus en te voet. In feite is alles niet zo eng als het op het eerste gezicht lijkt. Het openbaar vervoer in Nederland is zeer comfortabel en snel. Ik reisde trouwens voor het eerst, zittend op de tweede verdieping in een elektrische trein.
De ochtend in januari bleek zonnig te zijn, wat een positieve en inspirerende stemming gaf. Zelfs toen wisten we dat dit een van de meest memorabele dagen zou worden. We waren niet verkeerd. Ochtendthee (koffie) werd gedronken, alle benodigdheden werden verzameld, we gingen op pad. Nadat we van onze "Biryulevo" (zo noemden vrienden het gebied waar we een appartement in Amsterdam huurden) naar het station waren gekomen, kochten we 4 kaartjes van de automaat naar Den Helder en terug naar de tweede klas (kaartjes zijn de hele dag geldig, dat wil zeggen, u kunt ze op elk moment gebruiken) voor 28, 10 euro. In de eerste zijn de prijzen veel hoger, maar het heeft geen zin, want in de tweede is het heel behoorlijk. U kunt kaartjes in de automaat betalen met kaart, munten of bankbiljetten. Je kunt ook kaartjes kopen aan de kassa, maar er staan altijd enorme wachtrijen. Daarna gingen we naar het scorebord en vonden de vertrekroute die we nodig hadden. Het vinden van de juiste vervoersklasse is niet moeilijk. Ze worden aangeduid met de nummers 1 en 2. We stapten natuurlijk in op nummer 2 en gingen comfortabel op de tweede verdieping zitten. De weg ernaartoe duurde iets meer dan een uur, maar de tijd vloog onmerkbaar voorbij, want alle aandacht ging in op de landschappen die we passeerden.
Toen we in Den Helder aankwamen en de juiste halte hadden gevonden (het was trouwens maar een paar stappen verwijderd), realiseerden we ons dat we tijd hadden om een hapje te eten. Er is een gezellig restaurant tegenover de bushalte, dus de wachttijd vloog snel voorbij. Met bus 33 (we kochten het kaartje bij de chauffeur) waren we snel in de haven. We reden ongeveer 15 minuten, niet meer. We reden door het Marine Corps Museum, erg onder de indruk.
Nu over de veerboot. We kochten al ter plaatse een kaartje (heen en terug). Er zijn ook twee opties - kassa en terminal. Het kaartje werd aan het tourniquet bevestigd en ging probleemloos door. We vonden de veerboot zelf leuk. Er zijn veel plaatsen voor passagiers, er is een open ruimte waar u kunt genieten van het uitzicht, de meeuwen kunt voeren en een paar prachtige foto's kunt maken. Er is ook een klein café op de veerboot voor degenen die dat willen.
Als je besluit de route te herhalen, houd er dan rekening mee dat de laatste veerboot om 21:30 uur vertrekt. Als je te laat bent, moet je de nacht op het eiland doorbrengen. Maak je geen zorgen, we kwamen onderweg verschillende hotels tegen. De veerboot legde de afstand van Den Helder naar Texel in 30 minuten af. Een comfortabele bus stond voor iedereen klaar. Houd er rekening mee dat het slechts 10 minuten wacht. Als je geen tijd hebt, geef jezelf dan de schuld. De busrit heeft mij ook veel indrukken gegeven. We waren verrast... Nee, zelfs verbaasd over de vaardigheid van de chauffeur. Zo wendbaar om in bochten te passen op zulke smalle wegen. Over het algemeen is de goeroe 80 lvl. We hebben zo'n 40 minuten gereden en bewonderd.We hebben ook gekeken naar de huizen en omwonenden, want daar hoorden we helemaal niets van de gordijnen. We stapten uit bij halte Badweg in De Koog. De namen van de haltes staan op het bord in de bus.
Om op de juiste plek te komen zijn we vanaf de halte naar rechts gegaan, we hebben de weg niet overgestoken. Na ongeveer honderd meter gingen we een bredere straat in en sloegen linksaf. Nu hoefden we alleen nog maar de heuvel te beklimmen, en er ging een splitsing voor ons open. Na een paar gedenkwaardige foto's te hebben gemaakt, vervolgden we onze reis, maar niet langs de kust, maar langs het pad.
Onderweg kwamen we verschillende afdalingen tegen naar de zee. We wisten dat we een derde nodig hadden, maar die zijn we, zo bleek, met succes gehaald. Desalniettemin verduisterde dit feit onze reis helemaal niet, omdat de foto die voor ons verscheen gewoon fascinerend was. De wind was sterk genoeg, maar het was niet koud. Ieder van ons had zoveel plezier als hij kon. Iemand danste, iemand filmde een video en fotografeerde al dit moois, en iemand bleef gewoon in euforie van alles wat er gebeurde. Zeldzame voorbijgangers ontmoetten elkaar onderweg ... verliefde stelletjes, een dame met een hond, toeristen. Over het algemeen hebben we hier gewandeld en genoten van het leven. Euforie, kippenvel van een overdaad aan emoties, zoute nevelvliegen en zachte branding. Ik stierf van geluk en werd opnieuw geboren ... gelukkig.
Onze voeten leidden ons naar het café, dat pal aan de kust staat. Er was een gesloten hal en een open ruimte. Ik wilde niet echt in de wind zitten, dus gingen we de kamer in, maakten een bestelling en bespraken alles wat er gebeurde krachtig. Het liep tegen de avond en het was tijd voor ons om op de terugweg te beginnen.
De weg naar huis, na zoveel indrukken, bleek vermoeiender. Maar de indrukken die we op deze dag beleefden waren zeker de moeite waard.
Via onze lifehack kom je meer te weten over de meest interessante plekken in Amsterdam.
