Adres: Italië, Rome, Capitolijnse Musea
Hoogte: 75 cm
Gedateerd: V eeuw voor Christus, volgens andere bronnen XI-XIII eeuw na Christus. e.
Inhoud:
Korte beschrijving
Het standbeeld van een wolvin die twee baby's Romulus en Remus met haar melk voedt, is misschien wel het beroemdste beeldhouwwerk ter wereld, waarvan de geschiedenis verborgen is achter een dikke sluier van geheimhouding. Na haar onderzoek door verschillende wetenschappers liet de Capitolijnse wolvin meer vragen dan antwoorden achter.
Op dit moment kan elke bezoeker van Rome het standbeeld, gegoten in brons, zien in het Capitolijnse Museum, dat zich op het beroemde Capitolijnse plein bevindt in een paleis dat het Palazzo dei Conservatorium wordt genoemd. De hoogte van de wolvin is 75 centimeter en dit suggereert dat een onbekende beeldhouwer hem bijna levensgroot heeft gemaakt.
Romulus en Remus, zoals bekend uit legendes, werden de grondleggers van de "eeuwige stad". Zij zijn het die zich voeden met de melk van de Capitolijnse wolvin en zijn de kinderen van de vruchtbaarheidsgod Mars. God Mars gaf mensen aanvankelijk een oogst en vernietigde deze, boos. Pas eeuwen later werd Mars als de god van de oorlog beschouwd. Voor velen die niet bekend zijn met geschiedenis, zal het waarschijnlijk interessant zijn om te weten dat de eerste lentemaand maart naar hem is vernoemd. Vestal Rhea Sylvia, die onder druk van haar broer, haar vader, een celibaatsgelofte aflegde, letterlijk vier jaar na de ceremonie, beviel van twee tweelingen. Amulius wilde de geboorte van nog een erfgenaam van de troon niet verdragen en beval Romulus en Remus in de rivier te gooien. Deze twee tweelingen spoelden aan, waar ze werden verzorgd door de Capitolijnse wolvin. Als je je dieper in deze legende verdiept, kun je op een dood spoor komen, want de versies over de geboorte van Romulus en Remus verschillen echter sterk van elkaar, net als het beeld van de Capitolijnse wolf zelf.
De geschiedenis van het uiterlijk van het standbeeld van de Capitolijnse wolf
Nu we het al hebben over de tijd dat een wolvin werd gemaakt en twee tweelingen voedde, is het nogal moeilijk om tot een definitieve conclusie te komen. De stijl van het standbeeld zelf doet wetenschappers geloven dat De Capitolijnse wolvin werd gegoten uit brons in de 5e eeuw voor Christus (de datum is controversieel, volgens andere bronnen, de 11e-13e eeuw na Christus) door de Etrusken... In de oudheid werd het beeld naar Rome vervoerd en betekende het de onlosmakelijke band tussen de oude Romeinen, Etrusken en Sabijnen. Zoals hierboven vermeld, wordt het beeld, dat elke dag door duizenden toeristen wordt bezocht, tentoongesteld op Capitol Hill, en bijna elke gids zal zijn groep verzekeren dat het zich momenteel op dezelfde plaats bevindt waar de Etrusken het hebben geïnstalleerd.
Deze uitspraak klinkt nogal vreemd, al was het maar omdat de Etrusken niet zelfstandig naar Rome konden gaan om het beeld te plaatsen waar ze het zouden willen. Volgens sommige geleerden is er een antwoord op een zeer belangrijke vraag: wie, als je de legende terzijde werpt, heeft Rome gesticht? Etrusken. Ja, de stad die in de toekomst "eeuwig" werd, de hoofdstad van het grootste Romeinse rijk, werd gesticht door de Etrusken. Deze versie wordt bevestigd door de vondsten van talrijke archeologische expedities, die erin slaagden om op de Palatijn veel bewijs te vinden dat de Etrusken op het grondgebied van het moderne Rome woonden. Waar heeft de Capitolijnse wolf dan mee te maken en wat symboliseert zij? En hoe was het mogelijk om in de 5e eeuw voor Christus een massief beeld uit brons te gieten? De technologie waarmee je een kleine wolvin kunt maken, bestond toen nog niet. Als de Capitolijnse wolvin in delen uit brons was gegoten, zouden alle vragen vanzelf zijn verdwenen, maar dat is niet het geval. Daarom werd deze versie in 2006 weerlegd door Anna Maria Karruba, die niet alleen bezig was met onderzoek, maar ook met de restauratie van de wolvin. Ze bewees dat de wolvin niet eerder gegoten kon zijn dan in de 8e eeuw van onze (!) jaartelling.
Capitolijnse wolvin: versies van moderne wetenschappers
Zoals je kunt zien, zijn er echt meer vragen dan antwoorden. Op basis van de werken van de Romeinse kroniekschrijvers kan men alleen maar met zekerheid zeggen: het standbeeld van een wolvin stond eerder in het Lateraans paleis. Op de plaats die de monnik Benedictus de rechterstoel noemt... Hij vermeldt in zijn geschriften over de rechtbanken en executies in de buurt van de "moeder van Rome" - zoals hij blijkbaar de Capitolijnse wolvin noemde. Als je alle documenten bekijkt, kun je zien dat ze alleen praten over een wolvin, die trouwens niet veel op een agressief dier lijkt, het lijkt meer op een gewone hond. Geen enkele vermelding van Romulus en Remus die aan haar melk zuigen ... Het blijkt dat er al in de 15e eeuw na Christus twee baby's werden gemaakt en aan het beeld werden toegevoegd. Zelfs de naam van de beeldhouwer is bekend, die de tweeling in een heel andere stijl maakte: volgens documenten die tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven, was zijn naam Antonio del Pollaiolo. Zo'n mooie legende over Romulus en Remus, hoe verder je in de geschiedenis duikt, stort letterlijk voor onze ogen ineen. Geen enkele wetenschapper kan dit meer tegenspreken, alle resultaten van studies van tweelingen wijzen erop dat ze in de 15e eeuw zijn gegoten en niet een eeuw eerder. Hoogstwaarschijnlijk was het toen dat de Capitolijnse wolvin werd gegoten. Toegegeven, de uitdrukking "hoogstwaarschijnlijk" zal de belangrijkste blijven in elk werk van een historicus, archeoloog of beeldhouwer.
Reeds eind november 2007 werd de grot verkend, die de tempel van de wolvin werd genoemd. Archeologen zijn er helaas niet in geslaagd om erin te komen, maar de foto's gemaakt door een camera die op een speciale sonde is bevestigd, bevestigen dat het in deze grot was dat de kinderen van Mars, Romulus en Remus, werden aanbeden. Hun voedster werd daar ook vereerd - een boosaardig roofdier dat medelijden kreeg met de ongelukkige tweeling.
De lupercale-tempel is een ovale grot met muren versierd met marmer en reeds gedeeltelijk vernietigde mozaïeken. De tempel zelf, waar de oude Romeinen, die vóór onze jaartelling leefden, de wolvin aanbaden en de baby's die Rome hebben gesticht, was gemaakt in de vorm van een ovaal. Helaas, geen enkel woord van historici en archeologen waarom deze specifieke tempel was gewijd aan een wolvin, Romulus en Remus klonken niet. Het belangrijkste was volgens de Italiaanse minister dat in 2007 werd bewezen dat de mythe stand houdt en dat de argumenten van Anna Maria Karruba niets met de werkelijkheid te maken hebben. Toch is de legende van Romulus en Remus, geboren uit de god Mars, een postulaat waarop de hele geschiedenis van Rome is gebaseerd. Het vernietigen betekent bewijzen dat het grote Rome, dat werd gesticht door de halfgoden, niet zo groot is.
"De mythe heeft eindelijk niet alleen een nieuwe bevestiging gekregen, het is werkelijkheid geworden", zei de Italiaanse minister in november 2007 in een vurige toespraak. Onmiddellijk na de opening van de Lupercale-tempel probeerden sommige taalkundigen een andere versie naar voren te brengen, die niet in tegenspraak was met het feit dat de broers Romulus en Remus Rome stichtten. Ze probeerden alleen te bewijzen dat het woord 'vergrootglas' niet alleen kan worden geïnterpreteerd als een wolvin, maar ook als een losbandige vrouw die haar lichaam gaf voor het plezier van iedereen die ze ontmoette. Opgeheven Romulus en Remus de Capitolijnse wolvin of hetaira is niet zo belangrijk, het belangrijkste is dat de broers hebben bestaan en Rome hebben gesticht.
In dit materiaal wordt bijna alle aandacht besteed aan de geschiedenis, die, helaas, tot nu toe, zodat de Italiaanse minister er niet over praat, de meerderheid als een mooie en levendige legende beschouwt. Hoe kan het anders? Het zal immers waarschijnlijk nauwelijks mogelijk zijn te bewijzen in welk jaar en door wie de Capitolijnse wolvin precies is gegoten.
Capitolijnse wolf en baby's
Alle paden-wegen leiden volgens het bekende gezegde naar Rome. Deze stad wordt jaarlijks bezocht door miljoenen toeristen, van wie de meesten ongetwijfeld een wolvin willen zien die Romulus en Remus met haar melk voedt. In alle eerlijkheid moet worden gezegd dat dit beeldhouwwerk slechts een symbool is en niet zo'n vreugde veroorzaakt bij de gasten van de hoofdstad van Italië als het Colosseum, Circus Maximus of de mond van de waarheid. Toegegeven, velen willen naar het beeld kijken en het gevoel ervaren dat je in contact bent gekomen met iets onaards, ouds en dat de mensheid verbindt met heidense goden.Daarom staan er vaak lange rijen voor de sculptuur, hoewel de exacte kopieën in detail kunnen worden bekeken in Brazilië, de Verenigde Staten van Amerika, Roemenië, Spanje en zelfs in Tadzjikistan. Volgens de meeste beeldhouwers is de Capitolijnse wolvin alleen interessant voor historici, die zich nog steeds afvragen wie Rome uiteindelijk heeft gesticht.
Voor een eenvoudige leek is een wolvin slechts een interessante attractie, tegen de achtergrond waarvan het gewoon noodzakelijk is om een paar foto's te maken voor het geheugen.
